ساختار شبکه هاي ارتباطي به سه نوع تقسيم مي شود:

الف) نوع شعاعي :در اين نوع ،تمرکز در نقطه مرکزي قرار دارد و تمام خيابان ها به اين مرکز ختم مي شود و باعث مي شود که خيابانها به صورت شعاع هايي در حول آن نقطه مرکزي افزايش يابند.

ب) نوع قطاعي :ساختار خيابان ها با در نظر گرفتن مساحتي از همه جهات بدون هيچ گونه محدوديتي قابليت توسعه دارد .اغلب به منظور کوتاه کردن مسير شکل توسعه دياگونالي يا به صورت مورب مي باشد .براي مسافت هاي طولاني امکانات زيادي در رابطه با نحوه کاربري آن وجود دارد.

ج) نوع دايره اي : ساختار متمرکز شده بر روي دايره ،فقط در زمان ارتباط به صورت شعاعي يا جهت کوتاه کردن مسير قطاعي عمل مي نمايد.

همان طور که گفته شد ارتباط بين مرکز ها و نقاط اصلي يک مجموعه (شهر)توسط خيابان ها صورت مي گيرد که به طور کلي به دو نوع تبديل مي شوند :

الف) ارتباط از طريق خيابان هاي کمربندي :

نکات مثبت :

- جهت ارتباط دادن به يک محيط مسکوني بزرگ قابل استفاده است.

- جهت بازيابي بسيار خوب است و راه هاي ورودي و خروجي با مسدود بودن يک بلوک توسط اتوبوس نيز قابل استفاده مي باشد.

نکات منفي:

- قطع کردن راه هاي پياده و ماشين رو؛

- بار زياد بر روي قسمتي از ترافيک خارجي

- نا امني در ترافيک به علت سرعت زياد.

ب) ارتباط توسط خيابان هاي مستقيم:

نکات مثبت اين خيابانها :

- جدا شدن دقيق راه هاي پياده و اتوموبيل رو و ترافيک خارجي از محيط دور نگه داشته مي شود .

- در زماني که طراحي قسمتي از فضا مورد نظر باشد امکان کنترل و کاهش سرعت به منظور افزايش ضريب ايمني وجود دارد.

نکات منفي:

- ميزان ارتباطات محدود است (حداکثر طول خيابان هاي مستقيم 300 متر مي باشد )به سختي جهت يابي مي شود

- راه هاي ورودي و خروجي در زماني که قسمتي از بلوکها مسدود مي شوند ،مشکل مي گردد و استفاده از خط اتوبوس ممکن نيست.

برش خيابان ها :

راه ها بر حسب ار ترافيکي به 6 دسته تقسيم مي گردند که عبارتند از :

- راه هاي مستقل پياده رو و عبور دوچرخه :

در طراحي اين راه ها بايد به موارد مختلفي توجه کرد که در زير به تعدادي از آن ها اشاره شده است:

بايد حداکثر فاصله راه پياده بين پارکينگ و درب ورودي منزل 100 متر باشد.

بايد حداکثر فاصله بين راه خروجي و ورودي منزل براي آمبولانس و تانکر نفت وغيره 5m باشد

طراحي راه ها براي فضاهاي مسکوني تاثير بسياري بر روي افراد محيط مسکوني مورد نظر دارد.

- راه هاي ماشين رو در فضاي مسکوني :

خيابان ها و راه هاي ماشين رو در محيط مسکوني ،معمولا از سنگ فرشهاي مناسب ،قطعات بتني يا موزايک ،مخلوطي از آسفالت يا آجر يا قطعات بتني و سنگ هاي طبيعي ساخته مي شود .اين نوع راهها خود به سه نوع تبديل مي شوند :

- راه هاي ماشين رو در محيط مسکوني تک واحدي

- راه هاي ماشين رو در محيط منازل زنجيره اي

- راه هاي ماشين رو در محيط مسکوني در طبقات

راه هاي اتومبيل رو در محيط مسکوني داراي اين خاصيت است که به علت اندازه هاي کوچکتر و تاسيسات ارتباطي محدودتر ،مخارج را کاهش مي دهد و خواسته هاي مردم ساکن محيط را نيز برآورده مي سازد.به پياده ها و کودکان توجه خاصي مبذول مي گردد و کليه افراد به راحتي مي توانند به مقاصد و منازل خود دسترسي داشته باشند.

خيابان هاي پخش کننده :

اين خيابانها ،راه حلي براي مقابله با رفت و آمد ها با سرعت بسيار بالا و بروز نا امني در ترافيک ،ارائه مي دهند. وجود انحنا در طراحي اين خيابانها و عقب نشيني و تعيين محل توقف اتومبيل ها موجب مي شود که اتومبيل ها سرعت زيادي نداشته باشند .بنابراين ايمني بيشتري در ترافيک و فضاي بيشتري براي افراد پياده به وجود آمده است .

خيابانهاي پخش کننده اگرچه از نظر طراحي ،عرض پروفيل مساوي دارند اما از نظر رفت آمد يا قوسها و جرييات تفاوت زيادي ندارند ،زيرا در درجه اول به رفت آمد روان توجه شده است .توسعه ترافيک در درجه اول ،مي تواند نه تنها براي اتومبيل ها در خيابانهاي منتهي به محيط هاي مسکوني ،بلکه براي افراد پياده نيز اشکالات زيادي را به وجود آورد که در زير به چند نمونه آن اشره شده است :

-1 درصد بالاي خطر تصادف براي پياده ها و کودکان به دليل سرعت زياد اتومبيلها

-2 اشغال فضاي زياد خيابانها و پارکينگ ها

  -3با آن که در طول روز ترافيک تراکم کمتري دارد ،استفاده از فضاي خيابان براي بازي يا توقف به علت ناامني امکان پذير نيست

  -4تکنيک هاي ترافيک و طراحي و نحوه کاربري و همچنين فضاي مسکوني محدو گرديده است .

نسبت غلط به معناي واقعي عملکرد ترافيک و فضايي که به آن تعلق دارد ،از يک طرف و خواستهاي مختلف فضاهاي مسکوني و ديگر فضاها از طرف ديگر ،خطر هاي رفت آمد و غير اقتصادي بودن طراحي خيابان ها را موجب مي شود که براي اين نواحي بايد طراحي ديگري را نيز در نظر گرفت .

در تعيين آلترنتيو هاي مختلف براي انواع خيابانها و راه هاي ماشين رو در محيط مسکوني بايد مشخصات زير را در نظر گرفت :

الف ) خيابانها با کاربري براي افراد پياده و دوچرخه سوارها (ترافيک آرام )در مقابل خيابانهاي اتومبيل رو رو شانس مساوي دارند و حتي در اولويت قرار مي گيرند.

ب) به منظرو تامين ايمني ترافيک و کاهش آلودگي محيط زيست ،رفت آمد در چنين خيابانهايي که صرفا به خيابانهاي پخش کننده محيط مسکوني محدود مي گردد مقدار سرعت پايين مي باشد و حتي در موقعي سرعت به صورت گام به گام و بسيار آهسته انجام مي گيرد.

ج) به منظور جدا نمودن فضاهاي ترافيک و کاربري هاي مختلف توسط پروفيل هاي عرضي ، مي توان از کاربري توامان کل مجموعه استفاده کرد.

د) طراحي و بخش مسکن در محدوده خيابانها بايد با تزئيناتي همراه باشد و از خطوط و قطعات جداکننده جهت بهبود جزييات ترکيب فضا صرف نظر گردد. راه هاي محلي در محيط هاي مسکوني که اتومبيل رو هستند براي ارتباط فضاي مسکوني کوچک با حداکثر 50 واحد مسکوني قابل اجراست. خيابان هاب مراکز مسکوني نيز جهت ارتباط دادن فضاي مسکوني بزرگتر با بار ترافيک براي حداکثر 100 اتومبيل ايجاد مي گردد.